Óvenjulegur vígahnöttur yfir Íslandi Að kvöldi 27. október 2008, kl. 22:33, birtist óvenju bjartur loftsteinn á himni yfir Íslandi. Hann sást víða um land og vakti mikla athygli, enda veðurskilyrði hagstæð í flestum landshlutum. Bjartir loftsteinar eru stundum kallaðir vígahnettir (á ensku fireball), en nokkur ágreiningur er um skilgreiningu á því hugtaki. Líklega er óhætt að segja að vígahnöttur sé loftsteinn sem er nægilega bjartur til þess að fólk tilkynni um fyrirbærið til fjölmiðla eða veðurstofu. Þessi tiltekni loftsteinn var langt yfir þeim mörkum, þótt hann sé ekki sá bjartasti sem sést hefur hér á landi. Það auðveldaði gagnasöfnun að þorri landsmanna hefur nú yfir tölvu að ráða, og skeyti bárust frá fjölda manns. Nánari upplýsingar fengust með því að ræða við sjónarvotta í síma og fá svör við spurningum í tölvupósti. Alls bárust undirrituðum lýsingar frá 19 stöðum á landinu, og frá sumum staðanna barst skýrsla frá fleiri en einum athuganda. Staðirnir voru þessir: Junkaragerði á Reykjanesi, Innri-Njarðvík, Krýsuvík, Hafnarfjörður, Reykjavík, Mosfellsbær, Sandskeið, Hellisheiði nærri Skíðaskála, Hveragerði, Þykkvibær, Vestmannaeyjar, Jökulsá á Sólheimasandi, Hlíð undir Eyjafjöllum, Hali í Suðursveit, Eyjafjörður sunnan Akureyrar, Blönduós, Þverárfjall í A-Húnavatnssýslu, Bifröst í Borgarfirði, Brekkuhvammur í Reykholtsdal. Sjónarvottum ber
ekki saman um birtu loftsteinsins. Félagar í Stjörnuskoðunarfélagi
Seltjarnarness, sem voru við stjörnuskoðun í Krýsuvík, mátu hann á við
fjórðung tungls, (sjá
http://www.stjornuskodun.is/component/content/article/42-frettir/367-glaesilegt-loftsteinahrap-sast-viea-ae) Sjónarvottum ber saman um að glampinn frá loftsteininum hafi verið bláleitur og að hin lýsandi slóð hafi í fyrstu verið hvít og minnt á flúrljós í tíu sekúndur eða svo. Síðan sáust í henni fleiri litir, einkanlega norðan til (aftast) og á jöðrunum: blár, gulur, grænn og rauður að sögn, en lýsingum manna á litunum ber ekki saman. Einn sjónarvottur lýsir steininum sjálfum svo að hann hafi verið rauðgulur, en dökkur í miðju. Slóðin, sem sýndist breiðari en venjuleg slóð eftir flugvél, hélst björt í á að giska eina mínútu . Eftir þrjár mínútur var hún orðin áberandi rauðleit og farin að tvístrast, en hún sást greinilega í meira en 20 mínútur. Slóðin virðist í upphafi hafa verið björtust nyrst en daufari syðst. Tveimur athugendum sýndist ljós færast eftir slóðinni í aðra átt eða báðar rétt eftir að hún myndaðist. Sumir sáu tvær samsíða rákir. Það er þekkt fyrirbæri og er venjulega skýrt með því að efni úr loftsteininum myndi holan sívalning sem sýnist bjartastur í röndunum, en sú skýring þykir hæpin. Tveir sjónarvottar telja sig hafa heyrt hljóð líkt og smell um leið og loftsteinninn birtist. Ekki getur þar verið um venjulegar hljóðbylgjur að ræða, því að hljóð berst ekki úr lofti ofan við 60 km hæð, auk þess sem hljóðbylgjur fara svo hægt að margar mínútur hefðu liðið milli blossans og hljóðsins. Hinu er ekki að neita að frásagnir um hljóð samtímis loftsteinum eru svo algengar að menn hafa látið sér detta í hug að sterkar rafsegulbylgjur, sem fara með hraða ljóssins, geti með einhverjum hætti borist frá loftsteinum og magnað upp hljóð hjá athugandanum. Hvað birtuna snertir er rétt að vitna í frásagnir nokkurra sjónarvotta. Sævar Helgi Bragason, staddur í Krýsuvík, horfði í gagnstæða átt, en segir: "Ég var að horfa í vesturátt þegar allt birti upp. Þá kom mjög bjartur blár bjarmi sem lýsti upp umhverfið." Rögnvaldur Símonarson, sem var á ferð í bíl í Eyjafirði, taldi að ljósið hefði lýst upp jörð þar. Sigurgeir Ingólfsson að Hlíð undir Eyjafjöllum varð var við glampa að baki sér og sneri sér við. Brynhildur Ingólfsdóttir var í bíl við Skíðaskálann á austurleið. Hún sagði að það hefði birt svo mjög í kringum bílinn að fólk í honum hefði orðið óttaslegið. Þráinn Sigurðsson var í bíl við Jökulsá á Sólheimasandi þegar allt umhverfið lýstist upp af björtu, hvítu ljósi. Steindór Torfason á Hala í Suðursveit segir að land hafi lýst upp, mun bjartar en af tungli. Guðrún Benediktsdóttir var ásamt fleirum að aka yfir Þverárfjall í Austur-Húnavatnssýslu þegar öllum í bílnum brá við mikinn hvítleitan blossa, svo bjartan að bílljósin sáust ekki. Guðrún West Karlsdóttir var ásamt fleirum ofan við Bifröst í Borgarfirði þegar hópnum fannst að lýst væri upp með kastara að baki þeim, og varð þeim þá litið við. Eftir þessum lýsingum að dæma er óhætt að draga þá ályktun að glampinn af loftsteininum í 150 km fjarlægð hafi verið meiri en af fullu tungli. Birtustig loftsteina miðast við 100 km fjarlægð, og er því ekki ólíklegt að hámarksbirtustig þessa loftsteins hafi verið a.m.k. -14 (birtustig fulls tungls er nálægt -13). Samkvæmt hefðbundinni formúlu ætti loftsteinninn þá að hafa vegið um 400 kg. Þetta eru þó engan veginn örugg tala, því að birtan ein og sér veitir ekki nægilegar upplýsingar um stærðina. Flest bendir til að steinninn hafi verið mjög laus í sér, hvorki járnsteinn eða þéttur bergsteinn, og að miðað við heildarrúmtak hafi hann að líkindum verið léttari í sér en vatn. Þá ályktun má draga af því að steinninn sundraðist og hvarf í mikilli hæð, mun hærra en gengur og gerist um stóra loftsteina. Þar að auki er það skoðun þeirra vísindamanna sem hvað mest hafa rannsakað vígahnetti, að brot úr þeim nái sjaldnast til jarðar og að þeir séu sennilega eðlisléttari en þeir loftsteinar sem fundist hafa á jörðu niðri og menn hafa getað rannsakað. Sé þetta rétt ályktað, hefur þvermál loftsteinsins sem sást 27. október verið á að giska einn metri. Hér fara á eftir nokkrar myndir sem
þeir Vilhjálmur Hallgrímsson og Grétar Örn Ómarsson tóku í
Krýsuvík. Vilhjálmur sendi sínar myndir í tölvupósti en myndir Grétars
eru af vefsíðu hans:
Mynd nr. 1, tekin kl. 22:33:07. (Vilhjálmur Hallgrímsson) Vilhjálmur var að taka fyrstu myndina á tíma (8 sek.) þegar
loftsteinninn birtist, honum að óvörum. Hann telur að myndin sýni síðasta
glampann frá loftsteininum. Myndavélin var ekki rétt stillt svo að
myndin er ekki skýr. Litljósin eru loftsteininum óviðkomandi. Birtan á
jörð mun vera frá bílljósum til hægri við myndavélina.
Daufu hringlaga blettirnir á himninum eru hugsanlega tvær björtustu
stjörnurnar í stjörnumerkinu Nautinu, Aldebaran (fyrir miðju) og El Nath
(til vinstri). Næstu myndir
sýna hvernig slóð loftsteinsins breytti um lögun fyrir áhrif
háloftavinda á fáeinum mínútum. Í þessari miklu hæð er loftið svo þunnt
að það nálgast lofttæmi í rannsóknarstofu, um milljón sinnum þynnra en
loftið við yfirborð jarðar. Þarna blása þó vindar með hraða sem oft
mælist
100-150 metrar á sekúndu. Ef marka má ummyndun loftsteinaslóða eru
þessir vindar harla óreglulegir. Á mynd nr. 2 sést hvernig slóðin er
byrjuð að hlykkjast eftir aðeins eina mínútu. Á mynd nr. 3 sem er tekin
þremur mínútum síðar, er slóðin orðin sveiglaga. Á næstu mínútum
er eins og sveigurinn þenjist út (berið saman myndir nr. 3, 4 og 5).
Síðustu myndirnar (nr. 6 og 7) eru teknar 17 og 20 mínútum eftir að
loftsteinninn hvarf og sýna hvernig slóðin leit út í lokin. Mynd nr. 2, tekin kl. 22:34:01. (Vilhjálmur Hallgrímsson)
Mynd nr. 3, tekin kl. 22:36:55. (Vilhjálmur Hallgrímsson)
Mynd nr. 4, tekin kl. 22:37:59. (Vilhjálmur Hallgrímsson)
Mynd nr. 5, tekin kl. 22:40:09. (Vilhjálmur Hallgrímsson)
Mynd nr. 6, tekin kl. 22:50:00. (Grétar Örn Ómarsson) |
Sett á vefsíðu 25. nóvember 2008. Viðbót 27. 11. 2008. |