Það er rétt, að í því tímatali sem við fylgjum nú, gildir sérstök regla um þessi aldamótaár. Þau eru ekki hlaupár nema talan 400 gangi upp í ártalinu. Líka má orða það svo, að talan 4 þurfi að ganga upp í (tveimur) fremstu stöfum ártalsins, aldatalinu. Af því leiðir að árið 2000 var hlaupár, en árin 2100, 2200 og 2300 verða ekki hlaupár. Árið 2400 verður svo aftur hlaupár. Með öðrum orðum: þrjú af hverjum fjórum aldamótaárum falla úr tölu hlaupára og verða almenn ár.

    Ef við förum aftur í tímann var árið 1900 ekki hlaupár og ekki heldur árið 1800, en árið 1700 var hlaupár á Íslandi af þeirri ástæðu að núgildandi tímatal, með breyttri hlaupársreglu (gregoríanska tímatalið) kom ekki til framkvæmda hér á landi fyrr en í nóvember árið 1700, en þá hafði febrúar þegar fengið 29 daga.

    Reglur um hlaupár eru settar til að samræma lengd almanaksársins og árstíðaársins. Árstíðaárið ræðst af gangi jarðar um sólu og er sem stendur 365 dagar 5 stundir 48 mínútur og 45 sekúndur að meðaltali. Lengd almanaksársins er eins og allir vita ýmist 365 eða 366 dagar, en meðallengdin er venjulega talin 365 dagar 5 stundir 49 mínútur og 12 sekúndur. Samkvæmt þessu er almanaksárið að meðaltali 27 sekúndum lengra en árstíðaárið. Þessi munur verður að einum degi á um það bil 3200 árum og er þess oft getið í bókum. Sú tala væri rétt ef bæði árstíðaárið og almanaksárið héldu óbreyttri lengd. En því er ekki að heilsa. Lengd árstíðaársins breytist lítils háttar með tímanum og styttist nú um 5 sekúndur á hverjum þúsund árum.  Lengd almanaksársins getur líka breyst, því að á síðustu árum hafa menn tekið upp á því að skjóta inn aukasekúndum (sem kalla mætti hlaupsekúndur) á miðju ári eða um áramót til mótvægis við hægfara breytingu á snúningshraða jarðar. Að undanförnu hefur þetta verið gert um það bil einu sinni á ári, og við það hefur munurinn sem áður var nefndur aukist úr 27 sekúndum í 28 eða þar um bil. Ef breytingarnar verða með sama hraða í framtíðinni  (sem engin vissa er um)  myndi frávik almanaksárs frá árstíðaári nema einum degi á 2500 árum.
    Meðfylgjandi mynd sýnir hvernig dagsetningar jafndægra og sólhvarfa breytast á 400 ára tímabili. Áhrif hlaupáranna til leiðréttingar sjást glögglega, bæði á fjögurra ára fresti og á aldamótum. Tölurnar við lóðrétta ásinn tákna dagsetningar í viðkomandi mánuðum: mars (grænn litur), júni (rauður), september (svartur) og desember (blár).

    Gregoríanska tímatalið eða "nýi stíll" er kennt við Gregoríus páfa 13. sem innleiddi það í Róm árið 1582.  Það kom strax til framkvæmda meðal rómversk-kaþólskra þjóða, en mótmælendur og grísk-kaþólskir fóru sér hægar. Þegar grísk-kaþólska rétttrúnaðarkirkjan leiðrétti um síðir tímatal sitt, árið 1923, vildu leiðtogar þeirrar kirkju ekki fallast á hlaupársreglu páfagarðs en samþykktu í staðinn enn nákvæmari reglu. Samkvæmt henni skyldu tvö af hverjum níu aldamótaárum vera hlaupár (þau ár sem gefa 2 eða 6 í afgang þegar deilt er í aldatalið með 9). Meðallengd almanaksáranna í þessu rétttrúnaðartímatali reiknast 365 dagar 5 stundir 48 mínútur og 48 sekúndur, og skakkar þá aðeins 3 sekúndum eða svo frá lengd árstíðaársins. Tímatali rétttrúnaðarkirkjunnar ber saman við hið gregoríanska fram til ársins 2800. Þá ætti að verða hlaupár samkvæmt okkar tímatali en ekki hjá þeim rétttrúuðu. Hvort hlaupársreglunum verður fylgt svo lengi skal ósagt látið.

(Sjá enn fremur þessa grein: "Saga hlaupáranna")

Þ.S. okt. 1999. Síðasta viðbót í febrúar 2017.