Aukatungl (paraselenae, í eintölu paraselene eða parselene) myndast á sama hátt í tunglskini, en eru mun sjaldséðari.  Tunglið svo miklu daufara en sólin að blettirnir verða að sama skapi daufari og menn veita þeim síður eftirtekt. Þá  þarf tunglið að vera nærri fyllingu til að birtan sé nægileg, og það takmarkar mögulegan athugunartíma. Vegna þess hve aukatunglin eru dauf, sjást sjaldnast litir í þeim og góðar ljósmyndir af þessu fyrirbæri eru vandfundnar.

    Að kvöldi föstudagsins langa, hinn 21. mars s.l., virðast skilyrði hafa verið einstaklega góð til að sjá aukatungl hér á landi. Valgerður Brynjólfsdóttir á Leirubakka í Landssveit sá fyrirbærið greinilega um miðnæturbil ásamt fleira fólki þar á staðnum. Um líkt leyti, eða kl. 23:30, sáust aukatungl úr Skjaldfannardal við Ísafjarðardjúp. Árni Sveinn Fjölnisson sendi lýsingu af þessu ásamt ljósmynd sem Oddur Einar Kristinsson tók og birtist hér fyrir neðan. Á myndinni sést rosabaugur, 22 gráður frá tungli, og bæði aukatunglin í regnbogalitum. Þá sést ljóskross gegnum miðju tungls og loks vottar fyrir öðrum baug, sem snertir hinn ofan frá. Hvort tveggja eru þekkt ljósfyrirbæri þegar um sólina er að ræða, en sjaldséðari við tunglið. 

 

Til að sjá myndina í fullri stærð má smella hér.

Borist hefur önnur mynd af þessu fyrirbæri, tekin á Svalbarði í Þistilfirði kl. 22:19 þetta sama kvöld, þ.e. 21. mars. Myndina tók Stefán Erlingsson. Hún er birt hér fyrir neðan.

Hjá Veðurstofu Íslands fengust þær upplýsingar að aukatunglin hefðu sést í Reykjavík þetta kvöld. Á vefsetri Veðurstofunnar er birt mynd sem var tekin á Tumastöðum í Fljótshlíð. Myndin sést hér.
Þá hefur frést að aukatungl hafi sést frá Melrakkasléttu.

Skömmu eftir þetta, nánar tiltekið hinn 14. apríl, sáust aukasólir að kvöldi í Reykjavík. Þótt þetta sé ekki mjög sjaldgæft, verða sýndar hér tvær myndir teknar þetta kvöld. Fyrri myndina tók Alejandro Jose Arias Baissón.

Á myndinni sjást björtustu aukasólirnar tvær, sín til hvorrar handar, en auk þess sú þriðja beint ofan við sólina. Þessi toppsól er talin myndast þannig að ljós fari gegnum aflanga, sexstrenda ískristalla sem liggja lárétt, en hinar tvær verða að líkindum til þegar ljós fer gegnum láréttar, sexstrendar þynnur. Toppsólin myndar gjarna sveig sem kallaður er efri snertibaugur. Auk þess má greina daufan, lóðréttan geisla, svonefndan sólstólpa, beint upp af sólinni. Álitið er að sólstólpar myndist af endurkasti ljóss frá sextrendum ísþynnum, þ.e. ljósið fer ekki gegnum kristallana og dreifist því ekki í regnbogaliti. Glæsilega mynd af sólstólpa er að finna á vefsetri Veðurstofu Íslands: http://www.vedur.is/vedur/frodleikur/greinar/nr/836

Á næstu mynd sést hægri aukasólin (gíllinn) að kvöldi 14. apríl. Út frá henni liggur láréttur, hvítur geisli, sem er þekkt fyrirbæri og mun stafa af endurkasti frá ískristöllum líkt og sólstólpinn.

 
Mynd: Þ.S.

Nánari lýsingar á þessum og öðrum ljósfyrirbærum er að finna í eftirtöldum heimildum: 
M. Minnaert: Light and Colour in the open air. G. Bell and Sons Ltd. 1959.
Rober Greenler: Rainbows, Halos, and Glories. Cambridge University Press 1980. 
David K. Lynch og William Livingston: Color and Light in Nature. Cambridge University Press 1995.

Þ.S. 26. mars 2008. Síðasta viðbót 17.4.  2008.