Ef tekinn er upp sumartími færist hið
náttúrulega hádegi frá um hálftvö til um hálfþrjú á daginn. Þetta þýðir
að í raun mundi þjóðin vakna fyrr á sumrin og byrja daginn fyrr. En það
þýðir líka að sólarinnar nýtur lengur þegar fólk kemur úr vinnu og þá
getur verið þokkalega hlýtt á sumardögum nokkuð fram eftir deginum.
Þetta gefur því þjóðinni betra tækifæri til þess að njóta sumarsins og
skapar án efa betri sumarstemningu með öllu sem því fylgir.
Þá er rétt að geta þess að í greinargerð með
frumvarpi, sem flutt var þegar núverandi lög um tímareikning voru sett
(lög nr. 6/1968), kom fram að ein af meginforsendunum var að til stæði
að leggja niður sumartíma í Evrópu. Það var og gert á tímabili en
sumartími síðan tekinn upp aftur. Nú þegar stendur til að samræma
sumartímann í öllum aðildarríkjum Evrópusambandsins er ástæða til að
skoða málið á nýjan leik hér á landi.
Fimmtudagsfrídagar.
Íslendingar taka þrjá fasta frídaga á
fimmtudögum, skírdag, uppstigningardag og sumardaginn fyrsta. Að vísu
kemur fyrir að skírdagur og sumardagurinn fyrsti falla saman.
Skírdagurinn hefur þá sérstöðu í hópi fimmtudagsfrídaganna að falla inn í
páskahelgina með föstudeginum langa og öðrum í páskum. En hinir tveir,
uppstigningardagur og sumardagurinn fyrsti, falla á fimmtudaga án þess
að frídagur sé á undan eða á eftir.
Þetta fyrirkomulag á Íslandi er nokkuð sérstakt
og skapar erfiðleika í atvinnulífi. Frídagarnir koma báðir í apríl eða í
maí og slíta sundur vinnuvikuna. Þetta skapar óhagræði í framleiðslu og
á ýmsum vinnustöðum vill brenna við að vinnuvikan verði í raun varla
nema þrír dagar. Því hefur oft vaknað sú spurning hvort ekki sé
heppilegt að flytja fimmtudagsfrídagana að helgum og jafnvel taka þá á
öðrum tíma. Um þetta hefur nokkrum sinnum verið rætt í kjarasamningum og
a.m.k. einu sinni voru aðilar vinnumarkaðarins mjög nálægt því að gera
sameiginlega tillögu um flutning a.m.k. annars þessara daga sem átti að
vera liður í niðurstöðu samninganna.
Ætla má að flutningur uppstigningardags að helgi
sé viðkvæmari en flutningur sumardagsins fyrsta þar sem
uppstigningardagur er einn af helgidögum þjóðkirkjunnar. Því liggur
beinna við að kanna hvort ekki sé heppilegra að flytja sumardaginn
fyrsta til, annaðhvort til föstudags eða mánudags næstu helgi á eftir.
Enn fremur hefur komið fram það sjónarmið að æskilegt sé að flytja
sumardaginn fyrsta frá þriðja fimmtudegi í apríl yfir á sumarið, t.d.
júní- eða júlímánuð. Ástæðan er sú að páskar og hvítasunna gera það að
verkum að frídagar eru allþéttir á þessum tíma ársins. Vel mætti hugsa
sér að taka upp frísumardag um fyrstu eða aðra helgi í júlí. Jafnvel
gæti verið unnt að tengja daginn til skiptis við 17. júní eða
sjómannadaginn til þess að gera langar helgar þannig að til yrði
aukafrídagur á mánudegi eða föstudegi þegar 17. júní fellur á laugardag
eða sunnudag en annars yrði frídagurinn fyrsta mánudag í júní.
Möguleikarnir eru ýmsir og er hægt að koma þessum degi fyrir þannig að
hann komi bæði betur út fyrir almenning og falli betur að þörfum
atvinnulífsins.
Vetrarorlof.
Mikið hefur verið rætt um vetrarorlof á
vettvangi aðila vinnumarkaðarins, ekki síst eftir að sú regla var tekin
upp með bráðabirgðalögum á árinu 1982 að orlof skyldi teljast tveir
dagar fyrir hvern unninn mánuð en þá lengdist orlof almennt úr 20 dögum í
24. Hið langa sumarfrí skapar vandamál í atvinnulífinu þar sem
starfsemi margra fyrirtækja lamast. Þess vegna er æskilegt að gera
rækilega úttekt á því hvort ekki sé skynsamlegt að setja ákvæði í lögin
um orlof (lög nr. 30/1987) að tiltekinn lágmarkshluti orlofs skuli
tekinn utan sumarleyfistímans frá 2. maí til 15. september.
Hugmyndin um vetrarorlof er ekki eingöngu til
þess fallin að jafna orlofstöku út á árið í því skyni að auðvelda
fyrirtækjum almennt starfsemi sína. Ekki síður getur þetta fyrirkomulag
haft mikla þýðingu fyrir innlenda ferðaþjónustu þar sem það hvetur
Íslendinga til aukinna ferðalaga á vetrum um eigið land. Hér má m.a.
nefna tillögur um að gefa almennt frí í skólum í eina viku á vetrum til
þess að fjölskyldufólk geti þá notið útivistar með börnum sínum.